سیاهرگ های واریسی، به وسیله شکل پیچ و تاب خورده و دراز شده شان قابل تشخیص هستند. مطالعات متعدد میزان شیوع واریس در جوامع مختلف را بین 25 تا 40 درصد تخمین زده اند. تعداد قابل توجهی از مرگ و میر نیز مربوط به بیماری های وریدی و عوارض ناشی از آن هستند. برای مثال در انگلستان حدود 2 درصد از بودجه های مراقبت بهداشتی به کنترل و درمان بیماری واریس اختصاص یافته است.

در طول قرن بیستم و پس از آن  تئوری های متعددی در مورد علت ایجاد واریس وریدهای اندام تحتانی مطرح و اعلام شده است که بروز آن به عوامل متعددی مرتبط است. از جمله چاقی، وضعیت بدنی هنگام کار، یبوست، لباس زیر تنگ و عوامل هورمونی و مصرف قرص های ضد بارداری خوراکی و …. اما هیچ کدام به صورت قطعی و مشخص به عنوان علت واریس معرفی نشده اند. شرایط شغلی و وضعیت بدنی هنگام کار از جمله عوامل خطر مهمی هستند که میزان احتمال ابتلا به واریس را افزایش می دهند. این مسأله در کشور ما نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

بیماری های وریدی شامل وریدهای واریسی و عدم کفایت مزمن وریدی با توجه به علائمی که در اندام تحتانی ایجاد می کند، حجم بالایی از مراجعات افراد به پزشکانرا تشکیل می دهد. وریدهای واریسی، وریدهای دلاته شده ای هستند که به طور معمول با نمای پیچ خورده و برجسته سطحی روی اندام های تحتانی دیده می شوند.

وریدهای واریسی مشکل شایعی هستند و برآوردهای متغیری از شیوع آن ها وجود دارد. در مجموع این وریدها در 10 تا 20 درصد از مردان و 23 تا 25 درصد از زنان یافت می شوند. به نظر می رسد که بیماری های وریدی که سبب برگشت خون از بالا به پایین از دریچه های وریدی نارسا می شوند، پاتوفیزیولوژی اصلی ایجاد وریدهای واریسی باشند. این دریچه های نارسا یا از کار افتاده در سیستم وریدی، به جای مسیر طبیعی خون از دیستال به پروگزیمال به سمت قلب و از سطح به عمق، امکان حرکت در خلاف جهت آن را ایجاد می کنند.

با افزایش تدریجی فشار بر سیستم وریدی موضعی، ممکن است وریدهای بزرگ تر درگیر، گشادتر و پیچ خورده تر شوند. با وجود این که هیچ علت ویژه ای به صورت قطعی شناخته نشده است، در بیشتر موارد اختلال کارکرد دریچه ای ناشی از فقدان خاصیت کشسانی دیواره ورید تلقی می شود که مانع از روی هم قرار گرفتن مناسب لت های دریچه می شود.

همچنین مطالعه کنید : سکته قلبی چیست ؟

کار وریدها (سیاهرگ ها) بازگردانیدن خون بدون اکسیژن از اندام های بدن به قلب است تا قلب برای تأمین اکسیژن مورد نیاز خون، آن را به شش ها بفرستد.پس از آن خون اکسیژن دار به قلب بازمی گردد و از آنجا به سرخرگ آئورت پمپ شده و بالأخره در سراسر بدن منتشر می شود. وریدهای ساق پا کار دشوارتری دارند، چرا که باید خون را در مسیری طولانی، در خلاف جهت جاذبه زمین و فشار وزن بدن به جلو برانند. در وریدها دریچه های یک بوده و به رنگ آبی تیره یا ارغوانی هستند و اغلب در سطح پوست به صورت پر پیچ و خم دیده می شوند. وریدهای تارعنکبوتی، کوچک تر هتند و شبیه تارهای عنکبوت به نظر می رسند و رنگ آن ها آبی یا قرمز است. این وریدها به سطح پوست نزدیک بوده و درد و تورم ندارند. بزرگ ترین و طولانی ترین ورید سطحی، ورید صافن بزرگ است که از سمت داخلی مچ پا وارد کشاله ران می شود.

زمانی که دریچه ها در مسیر این ورید و یااتصالات آن با سایر وریدها خراب می شوندف خون، تجمع یافته و یا در شاخه های وریدی به عقب باز می گردد و واریس را ایجاد می کند.

فراخناکی در وریدهای عمقی اندام تحتانی همچون ورید سافناژ، تغییر در فشار درون وریدی، عملکرد ناقص دریچه های لانه کبوتری در انتقال جریان خون از اندام تحتانی به فوقانی که همگی می توانند ناشی از عدم تحرک فیزیکی همچون بستری های دراز مدت، ایستادن های طولانی، حاملگی، چاقی، وراثت، هورمون درمانی و گرمازدگی شدید باشند، عامل ابتلای فرد به ناراحتی و اختلال وریدی به نام «واریس» است. این بیماری با علائمی چون کبودی های زیر جلدی ناشی از پارگی مویرگی، ادم یا تورم قوزک پا، درد و بیرون زدگی بدخیم رگ ها همراه است.

واریس در شکل های حاد زخم های مزمن واریسی، ریسک لخته شدن خون (آمبولی) و ترومبوز وریدی می تواند حتی تا افزایش خطر مرگ بیمار خطرساز باشد. ماهیچه های دو بطنی ساق پا به عنوان پمپاژاندام تحتانی، نقش بسزایی در انتقال حجم خون از اندام تحتانی به اندام بالایی و تنظیم فشار درون وریدی دارند که عملکرد صحیح و قدرتمند آن ها می تواند در پیشگیری و درمان این اختلال، بسیار مؤثر باشد.

«متخصص قلب مشهد – دکتر قلب مشهد»

برای درمان این معضل در مراحل ابتدایی از راه حل هایی چون دارو و استفاده از جوراب های واریس و برخی ورزش های سبک و در واریس های پیشرفته از جراحی و یا لیزر درمانی استفاده می گردد. هر چند این روش ها در مواردی مؤثر واقع می گردد، اما در بخش وسیعی از پروسه پیش گیری و درمان برای این عارضه، یا ناقص بوده و یا پس از مدتی بازگشت مجدد بیماری را به دنبال دارد.

همچینین مطالعه کنید : تست ورزش چیست ؟

واریس به دو گروه اولیه و ثانویه تقسیم بندی می شود.

وریدهای واریسی اولیه، ناشی از نقائص ژنتیکی یا تکاملی در دیواره ورید هستند که با کاهش خاصیت ارتجاعی آن، موجب نارسایی دریچه ای می گردند. نوع ثانویه واریس از تخریب یا عدم عملکرد دریچه ها ناشی می شود. ورید های تار عنکبوتی بیشتر به لحاظ زیبایی ناراحت کننده هستند. حال آن که وریدهای واریسی علاوه بر ظاهر طناب مانند، مشکلات متعدد دیگری نیز به همراه دارند.

در صورت عدم درمان وریدهای واریسی، علائم بدتر شده و گاه عوارضی چون پارگی، زخم پوستی و ترومبوفلبیت یا التهاب وریدی همراه با لخته شدن خون، تغییر رنگدانه ای پوست، اگزما، عفونت، زخم وریدی، از بین رفتن بافت زیرپوستی و کاهش قطر اندام تحتانی را در پی دارد. در موارد نادر، خونریزی خارجی ناشی از پارگی وریدهای واریسی نیز گزارش شده است.

فراگیری واریس

واریس شایع ترین بیماری عروقی انسان است که برآوردهای مختلفی از شیوع آن وجود دارد. در مجموع شیوع آن در مردان 10 تا 20 درصد و در زنان 23 تا 25 درصد است. همچنین برآورد شده بیش از 40 درصد زنان بالای 50 سال و بیش از 75 درصد زنان بالای 70 سال به این بیماری دچار هستند.

این بیماری در صورت عدم انجام اقدامات درمانی، به تدریج و به آهستگی سیر پیش رونده ای را طی می کند.  درمان طودهنگام، اغلب از پیشرفت نشانه ها جلوگیری کرده و با نتایج بالینی و زیبایی دراز مدت مؤثرتری همراه است.

افزایش فشار خون وریدی با تغییرات مورفولوژیک در میکروسیرکولاسیون مویرگی و لنفاوی همراه است که موجب تغییرات فیزیولوژیک مهم نظیر تشکیل ادم، رسوب فیبرین، به هم چسبیدن اریتروسیت ها و لوکوسیت ها، ترومبوسیتوز و التهاب و در نهایت منجر به مختل شدن اکسیژن رسانی پوست و بافت های زیر جلدی و تشکیل زخم می شوند.

سیاهرگ ها، مسئول بازگرداندن خون از اندام های بدن به قلب می باشند. وریدهای ساق پا باید خون را در مسیری طولانی، در خلاف جهت جاذبه زمین و فشار وزن بدن به جلو برانند. در وریدها دریچه های یک طرفه ای قرار دارند که کار آن ها پیش گیری از بازگشت خون به عقب است.

اگر این دریچه ها کار خودر ا به خوبی انجام ندهند، خون به عقب باز می گردد و در وریدها تجمع می یابد و سبب تورم آن ها می شود. بزرگ ترین و طولانی ترین ورید سطحی، ورید صافن بزرگ است که از سمت داخلی مچ پا وارد کشاله ران می گردد. زمانی که دریچه ها در مسیر این ورید و یا اتصالات آن با سایر وریدها خراب می شوند، خون تجمعیافته و یا در شاخه های وریدی به عقب باز می گردد و واریس را ایجاد می کند. اتساع غیر عادی وریدها می تواند در مکان های متفاوتی از بدن شامل طتاب اسپرماتیک (واریکوسل)، مری (واریس مری) و آنورکتوم (هموروئید) رخ دهد.

علائم واریس چیست؟

در این بیماری رگ های واریسی (آبی تیره) ورم می کند و به صورت پیچ پیچ در زیر پوست دیده می شود. علائم این بیماری بسته به شدت بیماری و میزان مراقبت فرد مبتلا متفاوت است.

برخی از بیماران به جز ظاهر آن که گاهی اوقات آزاردهنده است، علامت دیگری ندارند. علائم خفیف شامل سنگینی، احساس سوزش و درد در پاها است. علائم با ایستادن یا نشستن در مدت طولانی شدیدتر می شوند. به تدریج تورم در پاها و مچ پا به وجود می آید. خارش روی وریدها نیز ممکن است مشاهده شود.

علائم جدی تر شامل تورم شدید و درد ساق پا بعد از نشستن یا ایستادن طولانی مدت و تغییرات پوستی شامل تغییر رنگ، خشکی، نازک شدن پوست، التهاب و پوسته شدن است. باز شدن زخم ها یا خونریزی پس از آسیب جزئی نیز ممکن است دیده شود.

در صورتی که خون داخل وریدها لخته شود، درد شدیدی ایجاد می گردد و ورید مبتلا کاملاً سفت و دردناک می شود. بدترین علامت و عاره واریس درد و تورم شدید و ناگهانی در پاها به دلیل ایجاد لخته در وریدهای پا است. در برخی از بیماران، رگ های واریسی ممکن است نشانه ای از انسداد در رگ های عمقی تر باشد که ترومبوز عروق عمقی نامیده می شود که ضرورت دارد جراح عروق آنان را معاینه و درباره آنان تصمیم گیری کند.

همچنین مطالعه کنید : نارسایی قلبی چیست ؟

تظاهرات بالینی وریدهای واریسی در میان بیماران متفاوت است. گاهی برخی بیماران بی علامت هستند و گاهی گستردگی وریدهای واریسی به حدی است که در کل اندام تحتانی منتشر است.

عمده ترین علائم بیماری واریس، سوزش یا خارش، پا درد، ضعف و تورم پا است. علائم اغلب در انتهای روز، به ویژه پس از دوره های طولانی مدت ایستادن شدیدتر هستند. زنان به طور چشمگیری بیش از مردان از علائم اندام تحتانی مانند احساس سنگینی یا کشش، تورم، درد، بی قراری پاها، گرفتگی عضلانی یا خارش شکایت دارند. هیچ همبستگی بین شدت وریدهای واریسی و شدت علائم واریس مشاهده نشده است.

برخی از سیاهرگ های واریسی به طور عمیق درون ساق پا قرار داشته و قابل مشاهده نیستند. واریس می تواند به کاهش تأمین مواد مغذی برای پوست و ماهیچه منجر شود و در نتیجه زخم ایجاد کند. احتمال واریسی شدن در همه سیاهرگ ها وجود دارد، اما بیشترین مکان ابتلا اندام های پایینی و پا ها هستند. سیاهرگ های عنکبوتی، نوع خفیفی از سیاهرگ های واریسی هستند که کوچکتر و به سطح نزدیک تر هستند و به شبیه شبکه عنکبوت به نظر می رسند. عروق واریسی سطحی، به شکل متسع و پیچ دار و به رنگ آبی تیره هستند. ممکن است هیچ ردی نداشته باشد یا در خفیفی در اندام های پایینی حس شود.

گاهی سیاهرگ های عمقی واقع در اندام های پایینی درگیر می شوند و تورم قابل توجه و حتی زخم های پوستی را به وجود می آورند. این حالت تحت عنوان نارسایی سیاهرگی شناخته می شود. زخم ها توسط سیاهرگ های واریسی یا اختلال عمل دریچه های سیاهرگی که معمولاً نزدیک مچ پا قرار گرفته اند، ایجاد می شوند که علت آن خیس خوردن طلانی مدت بافت مچ پا به دلیل کاهش خروج جریان خون سیاهرگی می باشد.

ایجاد رنگ دانه های قهوه ای، معمولاً پیش درآمد ایجاد یک زخم هستند. وریدهای واریسی به صورت وریدهای طویل و برجسته در سطح اندام های تحتانی مشاهده می شوند. گاهی شبکه های وریدی کوچک و مسطحی به رنگ آبی – سبز، با واریسی همراهی کرده که خود علامت دیگری از نقص عملکرد وریدی است.

تورم همراه واریس، بیشتر مؤید نارسایی جانبی در سیستم وریدی رابط یاعقی و سیار زمینه های طبی مانند مشکلات قلبی و کلیوی است. اما یک تورم خفیف، ممکن است از خود واریس به تنهایی ناشی شده باشد. گرفتگی شبانه پاها می تواند در همراهی با سایر علائم رخ دهد که معمولاً با استفاده از کینین سولفات کهتحریک پذیری عضلانی را کاهش می دهد، بهبود می یابد.

پاتوفیزیولوژی دقیق این بیماری نامعلوم است. اما دربرگیرنده استعداد ژنتیکی، دریچه های نارسا، ضعف دیواره های عروق، افزایش فشار داخل شکم ناشی از تومور و افزایش فشار داخل وریدی است. همچنین جنسیت، بارداری، سابقه خانوادگی، سر پا ایستادن طولانی مدت و سابقه فلبیت به عنوان ریسک فاکتورهای این بیماری هستند.

به نظر می رسد که بیماری های وریدی که سبب وازنش خون از دریچه ها می شوند، پاتوفیزیولوژی اصلی ایجاد وریدهای واریسی باشند. البته زمینه ارثی و نقایص دیواره عروقی نیز در ایجاد واریس مؤثر هستند. ارث به عنوان مهم ترین علت زمینه ای واریسی شدن وریدها شناخته شده است و تقریباً نیمی از بیماران سابقه فامیلی دارند. هورمون های زنانه در جنس مؤنث با تأثیر بر عروق سطحی اندام تحتانی از عوامل مهم ایجاد واریس هستند.

هورمون پروژسترون، انقباض عضلات صاف جدار عروق را مهار کرده و باعث اتساع و گشادش آن ها می گردد. افزایش این هورمون ها در دوران بارداری، واریس را به یکی از شکایات شایع این دوره، به ویژه در سه ماهه اول (70 تا 80 درصد) تبدیل می سازد.

ضمن این که حاملگی، با اثر فشاری بر قسمت های فوقانی وریدهای اندام تحتانی، برگشت خون به سمت بالا را دچار اختلال می نمایند. یک بررسی در کشور دانمارک نشان داده است زنانی که 75 درصد مدت زمان کمتری بر روی پاهایشان ایستاده بودند، به واریس مبتلا می شوند. خطر واریس با افزایش سن زیادتر می شود.

رگ های خونی و عضلات پشت ساق پا که در موقع راه رفتن با فشار وریدها، بازگشت خون را به سمت قلب تسهیل می کنند، با گذشت زمان ضعیف تر می شوند. وزن اضافی به ویژه در اطراف شکم، فشار اضافی را بر وریدهای ساق پا تحمیل می کند.

تمام افرادی که مستعد ابتلا به بیماری واریس هستند، باید در محیط کار و منزل موارد پیشگیری از واریس را رعایت کنند؛ در تغذیه خود نکات مهم را مورد نظر داشته باشند و از جوراب استاندارد پیشگیرانه استفاده کنند. افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به واریس هستند:

• کسانی که سابقه واریس در افراد خانواد دارند، زیرا واریس عمدتاً یک بیماری ارثی است. اگر پدر یا مادر مبتلا به واریس باشند، احتمال ابتلای فرزند به واریس 50 درصد است. اگر هم پدر و هم مادر مبتلا به واریس باشند، احتمال ابتلای فرزند به واریس 80 درصد خواهد بود.
• واریس در خانم ها نسبت به آقیان شیوع بیشتری دارد. به دلیل تغییرات هورمونی، خانم ها مستعد ابتلا به بیماری واریس هستند. بنابراین اقدامات پیشگیرانه در خانم ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. حدود 10 درصد از آقایان و 20 درصد از خانم ها در جامعه مبتلا به درجاتی از بیماری واریس هستند.
• مصرف قرص های هورمونی به ویژه قرص ضد بارداری: در افرادی که سابقه واریس در پدر یا مادر خود دارند، مصرف قرص های هورمونی توصیه نمی شود. توجه به این نکته ضروری است که مصذف قرص ضد بارداری برای افراد مبتلا به واریس ممنوع است.
• در حاملگی واریس تشدید می شود که به دلیل تغییرات هورمونی در دوران حاملگی است. اما با مراقبت می توان از شدید شدن آن جلوگیری کرد و بعد از زایمان با اقدامات درمانی این نوع واریس برگشت پذیر است.
• با افزایش سن خطر ابتلا به واریس بیشتر می شود.
• اضافه وزن به ایجاد و تشدید بیماری واریس کمک می کند.
• عدم تحرک به صورت نشست یا ایستادن درازمدت به ویژه در افرادی که سابقه واریس در پدر یا مادر دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و باید اقدامات پیشگیرانه را در این زمینه انجام داد.
• داشتن شغلی که برای مدت طولانی مجبور به نشستن روی صندلی یا ایستادن ثابت و بدون حرکت پاها باشیند، نیز از عوامل خطر واریس محسوب می شود.
• یبوست شدید و طولانی مدت: رعایت رژیم غذایی و استفاده از سبزی و میوه به طوری که یبوست برطرف شود، ضروری است.
• استفاده از گن یا کمربند محکم و سفت: اگر مداوم از گن استفاده شود و یا کمربند بیش از حد معمول محکم بسته شود، برگشت وریدی از پاها مختل شدن و سبب ایجاد یا تشدید واریس می شود.

ارزیابی وریدهای غیر طبیعی

پزشک درباره علائم از بیمار سؤال کرده و وریدها و پوست اطراف آن ها را معاینه می کند. برای آزمایش واپس زدن خون، جریان خون را اندکی مسدود می کند. برای این کار از یک تورنیکت، بازوبند فشار خون و یا دست استفاده می کند. سپس مشاهده می کند که پس از رها کردن ناحیه مسدود شده، چه اتفاقی می افتد.

برای مشاهده وریدهای سطحی و دریچه های آن ها، پزشک از سونوگرافی داپلر استفاده می کند. یعنی چیزی شبیه به همان که در دوران بارداری مورد استفاده قرار می گیرد. سپس آن را بر روی سطح ساق پا حرکت می دهد. سونوگرافی داپلر، اطلاعات بیشتری در اختیار قرار می دهد. چرا که به پزشک امکان می دهد سرعت و جهت جریان و قوام خون را ارزیابی کند. این روش می تواند مکانی را که از آنجا خون شروع به پس زدن می کند، شناسایی نموده و تأیید کند که جریان خون ورید عمقی به مقدار کافی است.

وریدهای واریسی ساق پا نیاز به هیچ گونه درمانی ندارند.، مگر اینکه علائم بروز کنند. در بسیاری موارد، روش های مراقبت از خود برای کاهش فشار وریدهای ساق پا، تقویت جریان خون و پرهیز از استفاده از روش های مؤثرتر و یا به تأخیر انداختن آن ها کفایت می کند. این روش ها به قرار زیر هستند:

• پاهایتان را بالا نگاه دارید. روزی چند بار با بالانگاه داشتن پاها در بالای سطح قلب به مدت 15 دقیقه، به آن ها استراحت دهید. بدین ترتیب وریدهای شما ناچار نخواهند بود که در خلاف جهت جاذبه کار کنند.
• فعالیت ساق پا را تغییر دهید. اگر برای مدت طولانی می نشینید یا می ایستید، چندین بار برای مدتی کوتاه به قدم زدن سریع بپردازید. عضلات پشت ساق پایتان را با فعالیت های فیزیکی از قبیل قدم زدن های سریع و تمرین های استقامتی تقویت کنید.
• از مسکن استفاده کنید. استامینوفن، آسپرین یا ایبوپروفن می توانند دردهای خفیف وریدهای واریسی را که گه گاه بروز می کنند، تسکین بخشند.
• جوراب های ساق بلند کشی بپوشید. این جوراب ها با تحت فشار قرار دادن وریدهای ساق پا از بازگشت خون به عقب جلوگیری می کنند. اگر علائم خفیف باشند، جوراب های ساق بلند معمولی نیز کفایت می کنند. در صورتی که علائم شدید باشند، پزشک شما جوراب های ساق بلند فشار دهنده ای را تجویز خواهد کرد که از مچ پا تا ران ها خاصیت کشسانی و سفتی آن ها کاهش می یابد. این جوراب ها باید صبح ها قبل از برخاستن از روی تخت خواب پوشیده شوند.
• از پوشیده شدن هر گونه لباس و پوشش تنگ در ناحیه کمر یا ساق پا خودداری نمایید.
• به طور منظم ورزش کنید. تناسب وزن و فعالیت بهترین راه برای قوی نگاه داشتن عضلات پا و به حرکت دآمدن خون در بدن است.
• وزنتان را مرتب کنترل کنید و از چاق شدن خود جلوگیری کنید.
• از غذاهای چرب، کم نمکر و کم شیرین استفاده کنید.
• آب زیاد بنوشید.
• تحقیقات نشانداده است سیگار باعث افزایش فضشار خون و بدتر شدن واریس می شود.
• اگر باردار هستید به جای آن که به پشت بخوابید روی پهلوی چپ بخوابید تا فشار وارده از رحم روی وریدهای لگن به حداقل برسد.
• این وضعیت باعث می شود جریان خون به جنین هم راحت تر برسد.
• اگر کارتان به گونه ای است که در طول روز باید مدت طولانی بایستید، هر از گاهی پاهای خود را به حالت کشش درآورده و نرمش دهید تا جریان خون زیاد شود و فشار وریدی کاهش یابد.

وریدهای واریسی سطحی به طور طبیعی به درمان نیازی ندارند. اما نباید از آن ها غافل شد. ممکن است پزشک برای تسکین درد و فراهم کردن راحتی برای بیمار جوراب های الاستیک مخصوص واریس را توصیه کند. اگر احساس کردید پوست اطراف وریدهای واریسی زخمی شده یا تغییر شکل داده اند یا اگر بدون نشانه های خارجی احساس درد مداوم دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید. زیرا ممکن است وریدهای عمقی شما مبتلا به بیماری واریس شده باشند.

همچنین مطالعه کنید : اکوی پیشرفته قلب چیست ؟

یکی از علت های به وجود آمدن بیماری واریس، فشارهایی است که به درون لوله گوارشی وارد می شوند. به عنوان مثال می توان ابتلا به یبوست را یکی از این گونه علت ها به شمار آورد. درمان یبوست اولین گام در پیشگیری از ابتلا به بیماری واریس است.

یبوست شار وارده بر سیاهرگ های ساق پا را افزایش می دهد و به تشکیل واریس منجر می شود. رژیم غذایی غنی از فیبر سبب کاهش یبوست و پیش گیری از بروز بیماری واریس می شود.

به منظور حجیم نمودن مدفوع و پیش گیری از ابتلا به یبوست، مصرف غلات سبوس دار، نان سبوس دار، مکارونی و برنج توصیه می شود. این نکته حائز اهمیت است که افزایش دریافت فیبر در رژیم غذایی باید همراه با افزایش دریافت آب، حداقل به میزان شش لیوان در روز باشد.

سبزیجات دارای برگ سبز و انواع کلم به وسیله تأمین فیبر نامحلول به ویژه در طول دوران بارداری اهمیت دارد. مرکبات به ویژه پرتقال و گریپ فروت همچنین شاتوت، توت فرنگی، فلفل دلمه ای و انواع سبزیجات دارای برگ سبز تأمین کننده ویتامین C هستند. فقدان ویتامین C در رژیم غذایی به پارگی وریدهای کوچک و بدتر شدن واریس وریدها می شود.

همچنین مطالعه کنید : اسکن هسته ای قلب چیست ؟

• درمان واریسبرای اکثر مردم رگ های واریسی یک مشکل بهداشتی عمده نیست. اما این عارضه ظاهری ناخوشایند در پا ایجاد می کند. رایج ترین درمان برای رگ های واریسی استفاده از جوراب واریس به مدت شش ماه است. البته در کنار ورزش منظم و بالا نگاه داشتن پاها در زمان استراحت.اسکلروتراپی نیز به برخی از مبتلایان پیشنهاد می شود. اسکلروتراپی می تواند بیش از 80 درصد از رگ ها را درمان کند. پزشک در این روش، دارو را به طور مستقیم به داخل رگ های غیر طبیعی تزریق می کند.لیزردرمانی و تاباندن نور شدید با ایجاد گرما، عروق عنکبوتی و رگ های وارسی کوچک را از بین می برد. گرما باعث می شود. بافت زخم بهبود یافته و در نهایت اشکال رگ های واریسی برطرف شود.