اسکن قلب چیست؟
اسکن قلب، یکی از دقیق ترین اقدامات تشخیصی غیرتهاجمی برای بررسی بیماران مشکوک به بیماری عروق کرونر است. اسکن قلب بیمار می تواند در تشخیص نارسایی های قلبی بیمار، کمک شایانی به پزشک متخصص نماید.
اسکن قلب برای به تصویر در آوردن ناحیه کم خون میوکارد، انفارکتوس میوکارد، Hibernating میوکارد و Stunned میوکارد استفاده می شود.
مهم ترین کاربردهای کلینیکی اسکن قلب عبارت اند از:
1- تشخیص وجود، محل و وسعت تنگی شریان کورونر.
2- تعیین قابلیت حیات و زنده بودن میوکارد.
3- تعیین پیش آگهی در بیماری که دچار سکته قلبی شده است.
4- کنترل نتایج درمانی
همچنین مطالعه کنید : درد قفسه سینه و علت آن
در این روش درمانی، پزشک با ایجاد شکاف کوچکی بر روی پوست کشاله ران و یا بازو، تیوب نازک، بلند و انعطاف پذیری به نام کاتتر را وارد شریان می کند. بالون بسیار کوچکی نیز در نوک کاتتر نصب می شود. می توان این بالون کوچک نصب شده بر روی نوک کاتتر را با یک پمپ تزریق دستی مخصوص باد کرد. استنت قلب بروی این بالون کوچک قرار می گیرد.
وظیفه استنت قلب، باز نگاه داشتن شریان بیمار و ایجاد مجرای مناسب برای عبور جریان از خون است. استنت ها برای اولین بار در سال 1969 توسط دوتر در عروق حیوان ها مورد استفاده قرار گرفتند. پس از مطالعه روی نتایج موفقیت آمیز کارگذاری استنت های استنلس استیل و نیتینول در حیوان ها، در سال 1986 اولین استنت قلب خوداتساع از جنس استنلس استیل به صورت موفقیت آمیز در عروق کرنر انسان کار گذاشته شد.
امروزه بیش از 55 نوع استنت قلب استاندارد برای استفاده در عروق کرونر قلب وجود دارد. استنت قلب به سادگی کاشته می شود، ضریب اطمینان عمل آنژیوپلاستی را افزایش می دهد و با کاهش میزان تنگی مجدد، موفقیت بالینی عمل را افزایش می دهد.
«متخصص قلب مشهد – دکتر قلب مشهد»
همچنین مطالعه کنید : مقاله کاملتر اسکن قلب چیست ؟
اسکن قلب دارای بالاترین ارزش جهت پیش بینی ریسک حوادث قلبی-عروقی در بین سایر روش های غیرتهاجمی می باشد. این کاربرد به ویژه در بیماران علامت دار جهت تعیین پیش آگهی بیمار و به خصوص قبل از اعمال جراحی نیازمند بیهوشی با ریسک متوسط و بالا میتواند از خطرات و عوارض حین یا پس از جراحی جلوگیری نماید.
انجام این اقدام غیرتهاجمی قبل از هرگونه اقدام تهاجمی نظیر آنژیوگرافی عروق کرونر به خصوص در بیمارانی که ریسک متوسط بیماری عروق کرونر دارند، می تواند در تصمیم گیری های بعدی در مورد ادامه روش های تشخیصی یا درمانی تکمیلی بسیار کمک کننده باشد.
اسکن قلب، همچنین در بیمارانی که سابقه سکته قلبی دارند، قبل از هر گونه اقدام درمانی جهت رواسکولاریزاسیون یا جراحی بایپس عروق کرونر بیمار برای تعیین قابلیت زنده ماندن عضله قلب بکار رفته و در مواردی که عضله میوکارد در محدوده تنگی عروق از بین رفته باشد، می تواند از انجام اعمال جراحی پر خطر و پرهزینه جلوگیری کند.
به طور کلی اسکن قلب معمولاً در دو مرحله استرس و استراحت انجام می شود. اسکن قلب در یک مرحله به علت محدودیت های قابل توجه نظیر عدم امکان تشخیص برگشت پذیری خون رسانی در موارد نقص خون رسانی، قابلیت زنده ماندن عضله قلب در موارد حوادث قلبی عروقی، تعیین وسعت میوکارد در معرض خطر و … فقط در موارد معدود در حضور یکی از دو حالت زیر به کار می رود:
الف) در مواردی که اسکن قلب در فاز استرس از هر لحاظ طبیعی بوده و نیز احتمال پره تست برای CAD پایین باشد و طبق نظر متخصص پزشکی هسته ای نیاز به انجام مرحله استراحت نباشد.
ب) در مواردی که انجام هر نوع استرس (با ورزش یا دارو) کنتراندیکه بوده یا با ریسک بالا (مثلاً نارسایی شدید بطن چپ، انفارکتوس میوکارد اخیر و …) همراه باشد و یا بیمار با علائم حاد و پایدار (به خصوص درد قفسه سینه) مراجعه کرده باشد که در این صورت اسکن قلب فقط در مرحله استراحت انجام می شود.
