بالن زدن قلب چیست؟ 💓 بالن زدن قلب چگونه است ؟

گرفتگی عروق کرونر قلب یکی از متداول ترین و رایج ترین بیماری هایی است که هر سال جان بسیاری از افراد را می گیرد. یکی از روش های متداول درمان این بیماری، بالن زدن قلب است. در این مطلب قصد داریم به این پرسش پاسخ دهیم که بالن زدن چیست؟

همچنین مطالعه کنید : آنژیوگرافی قلب

بالن پمپ، یک وسیله موقتی جهت بهبود فعالیت قلب است. در موقعیت های بسیاری این وسیله می تواند یک وسیله حیاتی برای بیماران که در انتظار عمل قلب از جمله پیوند قلب، CABG، PTCA، PCI و جایگذاری استنت باشد.

اما بالن پمپ در زمان شوک کاردیوژنیک می تواند عملکرد شاخص خود را نشان دهد. ابتدا در این بیماران از داروهای وازودیلاتور و اینوتروپ استفاده می شود. اگر این داروها مفید واقع نشوند، از بالن زدن قلب به تنهایی یا در کنار درمان دارویی برای کمک به عملکرد بطن چپ یا افزایش برون ده قلبی می توان استفاده کرد.

اززمان ظهور بالن پمپ به عرصه درمان، از آن در یک زمینه گسترده قبل از عمل یا بعد از عمل استفاده می شود. آمار جهانی نشان می دهد که سالانه حدود 100000 کتتر بالن پمپ مورد استفاده قرار می گیرد. جزئیات عملکرد این وسیله در ادامه مطرح می شود.

همچنین مطالعه کنید : سکته قلبی چیست ؟

بالن زدن قلب، با چندین مکانیسم، عملکرد قلب را تثبیت می بخشد:

بهبود عملکرد قلب و برون ده قلبی با کاهش حجم پایان دیاستولی و PRELOAD
بهبود و افزایش عرضه اکسیژن رسانی با افزایش حجم خون جاری در شریان های کرونری
کاهش تقاضای اکسیژن با کاهش اتساع بطن چپ
تثبیت عملکرد قلب در بیماران با دیس ریتمی و ایسکمی میوکارد

«متخصص قلب مشهد – دکتر قلب مشهد»

یک کاتتر دوراهی (دبل لومن) با یک بالن قابل باد شدن که در انتهای آن متصل است.

یکی از لومن های کاتتر بالن به یک ترانس دیوسر برای اندازه گیری و مانیتورینگ فشار شریانی داخل آئورت بیمار متصل است. لومن دیگر (مسیری که به بالن قلب متصل است، به یک مخزن گاز متصل است.

یک کنسول که باد شدن و خالی شدن بالن را تنظیم می کند.

کنسول باد شدن بالن را تنظیم می کند و همچنین جایگاه مخزن هلیوم (یا CO2) است. کنسول دارای یک مانیتور نیز می باشد که شکل موج شریانی، الکتروکاردیوگرام و موج فشار بالن را نشان می دهد. شکل این امواج به متخصصین در تعیین میزان اندازه و فشار بالن که آیا مناسب است یا خیر و اجازهبه هر گونه تغییر و اصلاحات ضروری کمک می کنند.

کنسول باد شدن بالن را تنظیم می کند. همچنین جایگاه مخزن هلیوم (یا CO2) است.

همچینین مطالعه کنید : تست ورزش چیست ؟

بالن قلب در فازهای مختلف دوره قلبی پر و خالی می شود. هدف از پر شدن بالن افزایش پرفیوژن قلب است.
بالن در ابتدای دیاستول و قبل از سیستول بطن ها خالی می شود. این مرحله به عنوان ضربه معکوس شناخته می شود. در رابطه با ارتباط پر و خالی شدن بالن با ECG (بالن در اواسط موج T پر و قبل از انتها کمپلکس QRS خالی می شود).
پر شدن بالن در آغاز دیاستول باعث حرکت خون به سمت انتهای شریان ها و افزایش فشار دیاستولیک در فاصله بین بالن و ابتدای آئورت می شود.
افزایش در فشار دیاستولیکی که به عنوان “افزایش دیاستول” شناخته می شود، باعث برگشت خون به داخل شریان های قلبی می شود. خون معمولاً در طول دیاستول منتشر می گردد.
همانطور که خون جاری داخل شریان های کرونری افزایش می یابد، میزان عرضه اکسیژن به میوکارد قلب نی زافزایش می یابد.
علاوه بر این پر شدن بیشتربالن باعث کاهش ضربان قلب و میزان افترلود و افزایش عملکرد بطن چپ می شود.
در طول پر شدن بالن خون همچنین به محیط اطراف نیز فرستاده می شود. بدین صورت جریان خون در زیر بالن نیز افزایش می یابد. این مسأله خود باعث افزایش گردش خون شریان های کلیوی و عروق سیستمیک می گردد.
خالی شدن بالن بلافاصله قبل از سیستول باعث کشیده شدن خون از بطن چپ و خالی شدن کامل آن می شود. این عمل موجب کاهش پره لود و تقاضای اکسیژن موکارد می گردد.
همان طور که خون پس زده می شود، فشار خون داخل بطن چپ باعث کاهش کشش دیواره، میزان مصرف اکسیژن و افزایش برون ده قلب و میزان EF می شود.
میزان فشار خون سیستولیک نیز با کاهش میزان افترلود شروع به کم شدن می کند.
دومین اثر کتتر بالن، بهبود عملکرد قلب است. میزان ضربان قلب، دیاستول شریان ریوی (PAD) و فشار خون در شریان های دچار انسداد (PAOP) و فضشار متوسط شریانی (MAP)، برون ده قلب و گردش خون ارگان های حیاتی نیز افزایش می یا بد.

همچنین مطالعه کنید : معرفی قرص پرانول

بالن زدن قلب بالن زدن قلب چگونه است بالن زدن قلب چه عوارضی دارد بالون زدن قلب چیست بالن زدن قلب نوزاد بالون زدن قلب کودک بالون زدن قلب

در موقعیت های بسیاری می توان از بالن قلب استفاده کرد. موقعیت هایی مانند شوک کاردیوژنیک که این نوع شوک در حدود 7.5 درصد از بیماران سکته های حاد قلبی حادث می شود. از این تعداد در حدود 70 تا 80 درصد آن ها منجر به مرگ بیماران می گردد. در این بیماران با شوک کاردیوژنیک، بالن زدنقلب شاید برای کاهش ایسکمی میوکارد و بهبود عملکرد قلب مؤثر واقع شود. به ویژه زمانی که بیمار برای عمل پیوند عروق آماده می شود.

آمارها نشان می دهند که بالن زدن قلب در کاهش ایسکمی در مراحل حاد ارست قلبی که می تواندباعث از دست دادن قسمتی از عضلات قلب شود و همچنین در افزایش شانس زنده ماندن به دنبال شوک کاردیوژنیک مؤثر واقع می شود. همچنین در بیمارانی که سابقه سکته قلبی داشته اند، جلوگیری از سکته دوباره و ایسکمی مقاوم نیز قابل استفاده است.

بالن زدن قلب در بیماران با آنژین ناپایدار که مجبور به مصرف داروهای بسیار هستند و از درد قفسه سینه و ناخوشی رنج می برند، می تواند در کاهش این علائم و درنهایت حذف این شرایط مؤثر واقع شود. همچنین در نگاه داری بیماران در یک شرایط مناسب و ایده آل برای جراحی عروق بسیار کمک کننده خواهد بود.

پس از سکته های قلبی ممکن است ساختمان قلب دچار آسیب شود. شرایطی مانند نقص دیواره بین بطنی (VSD) یا نارسایی میترال شاید اتفاق بیافتد. در این شرایط بالن زدن قلب می تواند تا فراهم شدن شرایط برای جراحی و اصلاح نقص به وجود آمده یک شرایط همودینامیکی پایدار را ایجاد کند. در نقص دیواره بین بطنی یا همان VSD یک منفذ غیرطبیعی در دیواره مابین بطن چپ و راست ایجاد می شود که به علت بالا بودن فشار در بطن چپ خون به داخل بطن راست فرستاده می شود که این خود باعث کاهش برون ده قلبی و نارسایی بطن راست می گردد. در این حین بالن قلب با کاهش افترلود باعث کاهش شانت چپ به راست می گردد.

نارسایی میترال در این بیماران به علت اشکال در عملکرد عضلات پاپیلاری و یا پاره شدن آن ها ایجاد می شود. در این اتفاق دریچه میترال کامل بستهنمی شود و جریان خون در حین سیستول بطن به داخل دهلیز چپ پس زده می شود و باعث افزایش فشار در دهلیز می گردد. افزایش فشار دهلیز چپ به عروق ریوی منتقل می شود و باعث احتقان و ادم در آن می شود. در این حال استفاده از بالن چپ موجب کاهش افترلود و به دنبال آن تسکین ادم و احتقان در بیماران می گردد.

همچنین مطالعه کنید : پیس میکر چیست؟

بالن زدن قلب شاید به عنوان یک وسیله کمکی در مراحل آخر بیماری و یا در مرحله انتظار پیوند قلب ضروری باشد. در این بیماران از این وسیله به مدت شش ماه میتوان استفاده کرد. همچنین یکی دیگر از مزایای استفاده از این وسیله این است که این بیماران قادر به حرکت تا زمان انجام پیوند هستند.دیس ریتمی های مقاوم بطنی نیز می توانند یکی دیگر از موارد مصرف بالن قلب باشند. عملکرد ضعیف بطن چپ افزایش در میزان افترلود و میزان تقاضای اکسیژن میوکارد باعث اتساع بطن و به دنیال آن افزایش تحریک پذیری، خود موجب سخت بودندرمان دیس ریتمی ها می شود. استفاده از بالن قلب در اینجا باعث بهبود روند جریان خون کرونری و کاهش تحریک پذیری می گردد. علاوه بر این این وسیله با کاهش پره لود و افترلود سبب کاهش اتساع بطن هواهد شد. این مسأله خود نیز به کاهش بیشتر تحریک پذیری و آریتمی منجر می شود.

بیمارانی که حین جراحی زیر دستگاه بای پس قلبی- ریوی قرار می گیرند، ر معرض عوارض این دستگاه که تقلیل عملکرد قلب است، هستند. چرا که در این روش قلب با استفاده از محلول های سردی که حاوی الکترولیت ها است، به یک شرایط کنترل شده ایسکمی (کاردیوپلژی) وارد می شود. نیازمند هستیم که پس از عمل، وسیله ای وجود داشته باشد که عملکرد آن را بطور مؤثری برگرداند. بالن زدن قلب در این مرحله با ایجاد یک شرایط همودینامیکی پایدار و مناسب اجازه می دهد که جداسازی خوب با حداقل خطرات داشته باشیم.

همچنین مطالعه کنید : نارسایی قلبی چیست ؟

استفاده از بالن زدن قلب، پیش از عمل در بیماران پرخطر، میزان مرگ و میز کمتر و مراقبت های کوتاهتری را نشان داده است. منظور از این بیماران، بیمارانی با شرایط ذیل هستند:

عملکرد ضعیف بطن چپ (EF کمتر از 30 درصد)
آنژین ناپایدار
تنگی شریان کرونری چپ بیشتر از 70 درصد
بیمران تحت عمل بای پس

دیگر موارد استفاده از بالن قلب عبارتند از:

نارسایی قلب
جلوگیری از تنگی مجدد شریان کرونری پس از عمل PTCA
حمایت از قلب در جراحی غیر قلبی
نارسایی بطن راست
شوک سپتیک

یکی از موارد مصرف شایع استفاده از بالن قلب، ایجاد شرایط همودینامیکی پایدار در طول یا پس از پروسیجرهای جایگذاری کتتر، شوک کاردیوژنیک، پس از جراحی قلبی که از CPB استفاده شده باشد و حمایت از بیماران پرخطر که جراحی داشته و آنژین های مقاوم به درمان های دارویی دارند، می باشد.

همچنین مطالعه کنید : باتری قلب چگونه شارژ می شود؟

موارد عدم استفاده از بالن زدن قلب به دسته تقسیم بندی می شود:

موارد مطلق که شامل موارد زیر است:
بیماران با آئریسم آئورت
جداشدگی آئورت
نارسایی آئورت
آسیب های مغزی جبران ناپذیر
موارد نسبی منع مصرف در بیمارانی که مزایای استفاده از این وسیله بیشتر از مضرات آن است. این موارد شامل موارد زیر است:
بیمارانی از جمله بیماران با اختلال عروق محیطی
مشکلات انعقادی و ترومبوسیتوپنی
مراحل پایانی بیماری ها

قرار دادن بالن قلب در بخش ICU، در بخش کتتر گذاری یا در اتاق عمل باید انجام شود. معمولاً یک برگه رضایت قبل از عمل باید از بیمار اخذ شود. پس از آماده کردن شرایط و بی حسی موضعی بالن کتتر از طریق شریان فمورال چپ یا راست به قسمت فقانی کتتر در حدود 1 تا 2 سانتیمتر پایین تر از شاخه اصلی آئورت در ناحیه ساب کلاوین و قسمت پایینی بالون، بالاتر از شریان های کلیوی قرار می گیرد.

کتتر معمولاً در زیر شرایط فلورسکوپی که یک شرایط برای مشاهده دقیق از جایگزینی صحیح کتتر فراهم می کند، انجام می شود. اگر از فلورسکوپی استفاده نشد، می توان از طریق رادیوگرافی به دنبال کتترگذاری انجام گیرد. قسمت نوک کتتر باید در فضای دوم یا سوم فضای بین دنده ای قرار گیرد. جایگزینی صحیح کتتر بسیار اهمیت دارد که اگر زیاد بالا قرار گیرد موجب انسداد در جریان خون به شریان ساب کلاوین می شود. اگر زیاد پایین قرار گیرد نیز باعث انسداد جریان خون به شریان های کلیوی خواهد شد.

پس از این که کتتر در جای خود قرار گرفت، باید یک پانسمان استریل در محل قرار دادن آن گذاشته شود. گرفتن و مشاهده ECG برای نگاه داری یک درجه حساسیت مناسب برای پمپ بسیار اهمیت دارد.

همچنین مطالعه کنید : درمان قطعی فشار خون بالا

علاوه بر تنظیمات اولیه، بالن با یک سرنگ پر و با یک غلظت مناسب از گاز هلیوم و CO2 تنظیم می شود. هلیوم مناسب تر است. به ویژه زمانی که ضربان قلب بالاست. به دلیل اینکه از گاز CO2 سبک تر و غلظت آن کمتر است. در نتیجه سریع تر از گاز CO2 داخل و خارج محفظه بالن می شود.

ممکن است از طریق یک منفذ یا بر اثر پاره شدن بالن، هلیوم به داخل آئورت نشت کند. در نتیجه به دنبال آن گاز سریعاً به داخل عروق کرونری و مغز راه پیدا کند و عوارض کشنده آن ظاهر شود. اما گاز کربن دی اکسید با سرعت کمتر جا به جا می شود. به همین دلیل اگر قسمتی از بالن پاره شود، خطر آمبولی و انتشار آن به داخل خون کمتر است. حجم بالن از 30 تا 40 میلی لیتر برای بالغین بزرگتر متغیر است. اما بیشترین حجم مورد استفاده 50 میلی لیتر است.

زمان بندی صحیح پر و خالی شدن بالن باید با توجه به رسیدن به بالاترین میزان کاربرد آن تنظیم شود. معمولاً ECG به عنوان دکمه شروع پمپ عمل می کند . پمپ موج R را به عنوان سیستول بطنی شناسایی می کند. سایر محرک ها مانند اواج غشار شریان ها و یا خطوط SPIKE پیس هم می توانند استفاده شوند. اگر محرک های طراحی شده شناسایی نشوند و مورد توجه قرار نگیرند، پمپ شروع به پر و خالی کردن بالن نخواهد کرد.

در این موارد محرک باید به حالت اول بازگردد یا از یک محرک دیگر استفاده شود. امواج شریانی که بر روی مانیتور نشان داده می شود، برای تعیین صحیح بودن زمان پر و خالی شدن بالن استفاده می شود. پر شدن بالن (inflation) باید در ابتدای دیاستول باشد. خالی شدن بالن قلب (deflation) آن نیز باید قبل از سیستول اتفاق بیافتد.

ابتدا ترتیب خالی شدن بالن به صورت 2:1 تنظیم می شود (هر ضربان کمک شده). بنابراین امواج صادر شده از ضربان کمک شده و نشده باید با هم مقایسه شوند. سپس ترتیب آن باید به 1:1 تغییر کند. البته اگر شرایط مریض این وضعیت را تحمل کند. همانطور که شرایط بمیار بهبود پیدا می کند ترتیب آن به 2:1، 3:1، 4:1 یا 8:1 تغییر می کند، پیش از این که بالن زدن قلب قطع شود. برای اینکه ثابت شود که زمان پر و خالی شدن درست است، موارد خاصی در روی امواج قابل مشاهده است. این موارد عبارت اند از:

ابتدا باید با امواج طبیعی شریان آشنا باشیم. فرورفتگی Dicrotic باید یادداشت شود.
سپس امواج شریانی از بیماری که تحت درمان با بالن قلب است، قابل مشاهده است. در سیستول کمک نشده برآمدگی Dicrotic بسیار نزدیک به دریچه آئورت نشان داده می شود و امواج کمک نشده و فشار انتهایی دیاستول نیز باید مشخص شوند. به دنبال موج dicrotic کمک نشده، موج بلندتر دیاستول دیده می شود. موج dicrotic به صورت V بین قسمت سیستول و دیاستول مشاهده می شود که کوتاه تر از فشار دیاستول کمک نشده است. زیرا خالی شدن بالن در نتیجه فشار پایین آئورت ایجاد می شود.

پر شدن بالن زمانی حداکثر است که:

یک V تیز در قسمت dicrotic مشاهده می شود.
به دنبال نقطه dicrotic برجستگی دیاستولیک از فشار سیستولیک قبل بلندتر است.

خالی شدن بالن زمانی حداکثر است که:

فشار انتهای دیاستولیک کمک شده در حدود 5 تا 10 میلیمتر جیوه از فشار انتهایی دیاستولیک پایین تر است.
فشار کمک شده سیستولیک که حدود 5 تا 10 میلیمتر جیوه پایین تر از فشار سیستول کمک نشده است.

همچنین مطالعه کنید : اکوی پیشرفته قلب چیست ؟

اگر چه بیشتر دستگاه های بالن قلب دارای تنظیم اتوماتیک هستند، اما ضروری است که دستگاه ها بطور مداوم تحت نظر باشند. معمولاً تنظیم سالانه دستگاه نیاز است. با خطاهای زمان بندی ن تنها بیماران از دستگاه سودی نمی برند، بلکه از نتایج اسیب رسان آن نیز متضرر خواهند شد. به ویژه اگر زمان پر شدن بالن بر هم خورده باشد. این خطاها زمانی اتفاق می افتد که زمان پر و خالی شدن بالن قلب دیر یا زود شود.

با پر شدن زود هنگام بالن قلب، بالن زودتر از بسته شدن دریچه آئورت پر خواهد شد. این اتفاق باعث می شود که دریچه زودتر بسته شود. در نتیجه نارسایی آئورت و کاهش حجم ضربه ای و متعاقب آن افزایش حجم پایان دیاستولیک و افزایش درخواست اکسیژن رخ می دهد. در این موارد امواج V شکل شریان ها تغییر خواهند کرد.
با پر شدن تأخیری، بالن قلب در زمان نامناسب و پس از بسته شدن دریچه آئورت پر می شود. در نتیجه فشار شریان کرونری و دیاستولیک کمتر می شود. لذا مزایای بالن قلب که بهبود خون رسانی و اکسیژن رسانی به شریان های کرونری است، کاهش یافته یا از دست می رود و امواج حاصله در این وضعیت تغییر خواهد کرد.
معمولاً خالی شدن بالن پیش از شروع سیستول اتفاق می افتد. اگر این اتفاق خیلی دورتر از شروع سیستول اتفاق بیافتد، فشار دیاستولیک بالا خواهد رفت. این امر باعث افزایش افترلود و میزان تقاضای اکسیژن میوکارد می شود. در نتیجه شکل امواج صادره از شریان ها به U تغییر خواهد کرد.
وقتی که بالن دیرتر از زمان مناسب تخلیه گردد، دریچه آئورت دیرتر باز می شود که باعث افزایش افترلود می گردد. همانطور که بالن پر مانع از پس زدن خون به داخل بطن چپ می شود، امواج در زمان دیاستولیک عریض شده و یک افزایش آهسته در سیستول کمک شده دیده می شود.

همچنین مطالعه کنید : تست ورزش قلب چند دقیقه است؟

بیشتر بالن های قلب دارای یک مانیتور هستند که امواج را نشان می دهد. این امواج بیان کننده گازی هستند که داخل بالن حرکت می کند. مشاهده این امواج به پرستار ICU کمک می کند که آیا بالن خوب عمل می کند یا خیر. مراقبت کنندگان باید با هر نوع بالن قلب آشنا شوند. چرا که هر شرکتی این دستگاه را به گونه ای خاص و مورد نظر خود طراحی می کند.

عوارض درمان از طریق بالن زدن قلب

اگرچه میزان مرگ و میر با بالن زدن قلب بسیار کم است، میزان عوارض آن در حدود 2 تا 40 درصد گزارش شده است. شایع ترین عارضه بالن زدن قلب به ایسکمی مربوط می شود که ممکن است در اندام زیر محل قرارگیری دستگاه رخ دهد. خوشبختانه امروزه اندازه کتترها کوچک شده است و دیگر به قرار دادن پوشش برای جایگذاری آن نیاز نیست.

بیمارانی که بیشتر مستعد این عوارض هستند، افراد پیر، زنان، افراد دیابتی، افراد چاق و به ویژه افراد چاق با سابقه بیماری قلبی عروقی را شامل می شود. ایسکمی اندام در زمان جایگذاری و یا برداشتن آن اتفاق می افتد که بیشتر به دنیال ایجاد لخته است. به دنبال این عارضه به ترومبکتومی نیاز است.

عوارض عروقی دیگر شامل موارد زیر هستند:

خونریزی از محل قرارگیری
پاره شدن شریان فمورال
ترومبوز عروق سطحی یا عمقی
سکته مغزی
پارگی و جدا شدن آئورت
سندرم کمپارتمان

گاهی ایجاد این عوارض نیازمند ترومبکتومی، آمپوتاسیون، تزریق خون و جراحی عروق است.

یکی از عوارض بالن شامل پاره شدن بالن است. در نتیجه باعث حضور گاز هلیوم یا CO2 در داخل خون می شود. این عارضه بیشتر در بیماران مبتلا به آترواسکلروز که بالن باید در مقابل کلسیم رسوب کرده و در آئورت متسع شود، اتفاق می افتد.

حرکت بالن در آئورت نیز امکان پذیر است. اگر به سمت بالا حرکت کند، میزان خونرسانی به قسمت های فوقانی افزایش می یابد. اگر به سمت پایین حرکت کند، خونرسانی به شریان های کلیوی دچار اختلال می شود. اما باید مراقب عوارض دیگر نیز بود. عفونت در محل قرارگیری یا عفونت سیستمیک در هر عمل کتترگذاری ممکن است اتفاق بیافتد.

همولیز گلبول قرمز و ترومبوسیتوپنی در هنگام کار کردن بالن ممکن است اتفاق بیافتد، زمانی که خون در داخل آئورت عبور می کند.

همچنین مطالعه کنید : درد قفسه سینه ناشی از معده

جداسازی از دستگاه بالن قلب

بالن قلب یک دستگاه موقتی است که معمولاً پس از عمل برداشته می شود. تنها بیمارانی که جراحی پیوند قلب داشته اند، باید مدت زمان بیشتری از این دستگاه استفاده کنند. در برخی دیگر که از این دستگاه به عنوان وسیله ای برای ایجاد یک شرایط پایدار در بیمار استفاده می شود. ممکن است پرستار ICU اولین کسی باشد که می تواند آمادگی بیمار را جهت جداسازی از بالن قلب اعلام کند.

نکات قابل توجه که نشان دهنده آماده بودن بیمار برای برداشتن بالن قلب هستند، در ادامه ذکر می شوند:

پارامترهایی که نشان دهنده شرایط همودینامیک پایدار هستند.
عدم وجود هر گونه دیس ریتمی: ضربان قلب باید در حد نرمال یا نزدیک به نرمال بدون دیس ریتمی که شرایط همودینامیک پایدار را به خطر بیاندازد، نگاه داشته شود.
نرمال و یا پایین بودن میزان لاکتات سرم
نرمال بودن سطح الکترولیتها
سطح قابل قبول هموگلبین و هماتوکریت
عدم وجود درد قفسه سینه، دیس پنه
عدم وجود مشکلات مغزی

جداسازی موفق زمانی است که شرایط همودینامیکی بیمار پس از برداشتن بالن قلب بتواند ثابت باقی بماند. داروهای ضد انعقاد در طول درمان با بالن زدن قلب باید قطع شود. هنگامی که کتتر برداشته می شود، باید به مدت 30 تا 45 دقیقه محل قرارگیری کتتر را با یک پانسمان فشاری به مدت 2 تا 4 ساعت فشار دهید.

پس از جایگذاری کتتر نیز باید به مدت 2 تا 4 ساعت محل قرارگیری را هر 30 دقیقه از نظر خونریزی باید بررسی کرد. سپس هر 2 ساعت به مدت 24 ساعت. باید کاملاً اطمینان یافت که هماتوم زیر بانداژ وجود ندارد. چرا که می تواند بیان کننده وجود خونریزی باشد. پوزیشن بیمار نیز باید بدین صورت باشد که سر 30 درجه یا کمتر بالا قرار گیرد، بدون خم کردن پابرای حداقل 8 ساعت پس از برداشتن کتتر.

رفع مشکلات دستگاه بالن قلب

بهتر است در زمان مواجهه با مشکلات دستگاه به راهنمای آن مراجعه شود. در ادامه یه برخی از مشکلات این دستگاه اشاره می شود.

افزایش ضعیف دیاستولیک: افزایش کم در حدود 39% از موارد اتفاق می افتد و به دلیل زمان بندی نامناسب بالن، دیس ریتمی هایی که به دلیلی حجم کم اتفاق می افتد، هایپوتانسیون یا مقاومت عروقی بالا، پاره شدن بالن، جایگذاری نادرست بالن یا حرکت بالن یا اندازه نامناسب بالن که باعث می شود بالن به اندازه کافی باز نشود، رخ می دهد.

اگر متوجه شویم که محل قرار دادن کتتر نامناسب است، باید در مدت زمان کمتر از 30 دقیقه خارج شود تا از ایجاد ترومبوز در پشت کتتر و پیشرفت آن جلوگیری شود. در بیشتر دستگاه ها، آلارمی مبنی بر نشت گاز وجود دارد. نشت آهسته گاز بیشتر به دلیل ایجاد حفره در بالن است. اما نشت سریعتر گاز بیشتر به دلیل پاره شدن بالن یا قطع گردش گاز است. در این مواقع سریعاً باید مسیر گاز بسته شود.

اگر خون وارد فضای بالن شود، نشان دهنده نشتی در قسمت بالن است که باید هر چه سریعتر پمپ بسته شود. به دلیل اینکه اگر این شرایط ادامه پیدا کند، منجر به آمبولی هوا می شود.

همچنین مطالعه کنید : ضربان قلب نرمال

خطاهای مربوط به حساسیت دستگاه

گاهی دکمه حساسیت ECG ممکن است درست کار نکند. علت های شایع این مشکل شامل موارد زیر هستند:

جایگزینی اشتباه الکترودها
ولتاژ کم
دیس ریتمی و اشکال در قسمت هایی که مربوط به سیگنال ECG است.
اگر مشکل برطرف نشد تا از بین رفتن آن باید فشار شریان تغییر کند.

این ویژگی نگاه داری حجم گاز درون بالن است. اگر حجم گاز دچار مشکل شود، آلارم این قسمت به صدار درخواهد آمد. این مشکل به علت ناکافی بودن گاز بالن یا انسداد در محل خروجی گاز است. مقدار گاز درون مخزن باید چک شود یا یک مخزن جدید جایگزین آن گردد. شخصی که دستگاه را آماده می کند، باید هر گونه نشتی و اطمینان از باز بودن دریچه مخزن را بررسی کند. اگر پمپ خوب عمل نمی کند یا نیاز است که متوقف شود، می توان به صورت دستی با سرنگ هر 5 دقیقه پر شود.

باید نسبت به عوارضی که هنگام گذاشتن کتتر یا برداشتن آن اتفاق می افتد، آگاهی کامل یافت. بیمارانی که از این دستگاه استفاده می کنند، باید مرتب مانیتور شوند. نسبت پرستار به این بیماران باید 1:1 باشد. زیرا این بیماران مشکلات متعددی با توجه به شرایطشان دارند و به مدت چند روز نیز کاملاً وابسته هستند. به همین دلیل به مراقبت های زیادی نیاز دارند.

خونریزی از محل قرارگیری کتتر

بررسی پانسمان ناحیه ران از نظر خونریزی و تشکیل هماتوم در هر دو ساعت.

آنمی و ترومبوسیتوپنی

بررسی روزانه CBC و تزریق پلاکت و پک سل همانطور که بیان شد.

عفونت

بررسی علائم عفونت از جمله دمای بالاتر از 101 درجه فارنهایت، افزایش WBC بیشتر از 10000 سلول در هر متر مکعب، تغییر در وضعیت روانی. اگر مشکوک به عفونت شدید، یک نمونه کشت خون محیطی، خلط، ادرار و یک نمونه از محل قرارگیری بالن قلب فرستاده شود.

تغییر در پانسمان محل و تغییر رنگ پوست ناحیه و افزایش درجه حرارت ناحیه و درناژ چرک نیز می تواند از علائم عفونت باشد. استفاده از آنتی بیوتیک مطابق دستور پزشک.

همچنین مطالعه کنید : اسکن هسته ای قلب چیست ؟

مانیتور پالس بیمار، رنگ پوست، درجه حرارت و ارزیابی برای هر گونه تغییرهر 1 تا 2 ساعت.
گزارش برون ده ادراری
افزایش Cr، Bun
درد ناحیه پهلو (فلانک)
ارزیابی بیمار برای افزایش قطر شکم و یا احساس ناراحتی و فقدان صداهای روده ای
بررسی سطح هوشیاری و ارزیابی اختلال عصبی
در صورت شک به حرکت کتتر گرفتن عکس سینه و پیشبینی جابه جایی کتتر

جداشدگی آئورت

این عارضه در 1 تا 4 درصد از موارد اتفاق می افتد. ارزیابی برای درد در ناحیه شکم، پشت، شانه و بین دو کتف که ناگهان شروع می شود، باید انجام شود. معمولاً به صورت درد سوزنی احساس می شود. علائم دیگر نیز شامل موارد زیر هستند:

افزایش قطر شکم و عدم لمس یا عدم تقارن نبض محیطی با کاهش فشار خون و برون ده ادراری. اگر مشکوک به این عارضه باشیم، انجام یک CT یا MRT توصیه می شود. درمان این عارضه جراحی است.

سندرم کمپارتمان

این عارضه در طول درمان یا بعد از برداشتن کتتر ممکن است اتفاق بیافتد. بیمار باید از نظر درد در ناحیه، تندرنس، از بین رفتن حس ناحیه، پارستزی و زرد رنگ شدن اندام بررسی شود. در صورت حادث شدن این عارضه، درمان آن انجام فاشیاتومی است.

همچنین مطالعه کنید : اسکن هسته ای قلب چیست؟ 💓

مراقبت های قبل از جایگذاری بالن قلب

ایجاد یک محیط آرام. زیرا ممکن است بیمار دچار استرس گردد.
توجیه بیمار در رابطه با درمان از طریق بالن زدن قلب
داشتن سوندفولی و وصل کردن بیمار به دستگاه ECG
نگاه داشتن موارد مقابل: SVR، CO، CVP، PAOP، PAP، MAP، BP، RR، HR و برون ده ادراری در شرایط پایدار.
بررسی CBC، Cross match، Cr، BUN،
ارزیابی عرق محیطی که شامل نبض براکیال، دمای پوست، حضور یا فقدان نبض و مدت زمان پر شدن مویرگی می شود.
مانیتور نبض رادیال چپ برای ارزیابی جای درست کتتر.

مراقبت های پس از بالن زدن قلب

مانیتور شرایط بیمار ابتدا هر 15 تا 30 دقیقه سپس هر ساعت و بعد از آن PRN
گرفتن ECG و Chest X-Ray به صورت روزانه و سپس PRN
ارزیابی عوامل عروقی برای نگاه داشتن شرایط همودینامیکی پایدار و پرفیوژن کافی اندام
مایع درمانی مناسب برای داشتن پره لو کافی
بررسی علائم عصبی از جمله ناخوشی، عصبانیت تغییرات مغزی هر ساعت.
ثبت وضعیت بالن قلب هر ساعت از جمله فشار کمک شده و کمک نشده.
ثبت امواج هر 12 ساعت یا PRN در صورت تغییر.
ثبت علائم حیاتی و جریان خون عضو و وضعیت حسی- حرکتی ابتدا هر 15 دقیقه برای یک ساعت. سپس هر 30 دقیقه برای یک ساعت و سپس به صورت ساعتی یا مطابق پروتکل.
تزریق هپارین مطابق دستور پزشک و بررسی تست های انعقادی هر 6 ساعت پس از تغییر دوز هپارین.
بررسی روزانه CBC، VBG، ABG و تست های انعقادی و سطح لاکتات
مانیتور شرایط تنفسی بیمار شامل: بررسی صداهای تنفسی هر 4 ساعت، تشویق بیمار به سرفه و تنفس عمیق هر 2 ساعت، بالا نگاه داشتن سر تخت حدود 30 تا 45 درجه و انجام chest physiotherapy به صورت روزانه برای عدم تجمع ترشحات.
NPO نگاه داشتن بیمار و کم کم شروع کردن به دادن مایعات رقیق تا جایی که بتواند تحمل کند. بررسی حجم باقیمانده معده هر 4 ساعت و ثبت آن و گزارش آن به پزشک معالج اگر بیشتر از 200 میلی لیتر باشد.
مراقبت از پوست بیمار، CBR بودن بیمار، بی حرکت بودن عضو مربوطه و استفاده از آرام بخش ها در صورتی که بیمار بی قراری کند.