استنت قلب چیست؟ نحوه جاگذاری استنت قلب چیست؟ انواع استنت قلب چیست؟ پاسخ تمامی این پرسش ها را در این مقاله می دهیم.

یکی از متداول ترین روش های درمان در بیماری گرفتگی عروق کرونری استفاده از استنت قلب است. در این مطلب قصد داریم به این پرسش پاسخ دهیم که استنت قلب چیست؟ همچنین توضیح خواهیم داد که از استنت قلب در چه مواردی استفاده می شود و عوارض آن کدام اند؟

در طی دهه های اخیر، بیماری های قلبی عروقی به تنهایی به اصلی ترین علت مرگ و میر در تمام دنیا تبدیل شده است. با بهبود روش های تشخیصی، پیشگیری و درمانی، میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی در طی چندین دهه گذشته، به تدریج کاهش یافته است. اما با این وجود، حدود نیمی از تمام مرگ و میرها در کشورهای صنعتی و حدود بیست و پنج درصد مرگ و میرها در کشورهای در حال توسعه، همچنان بهعلت بیماری های قلبی عروقی است.

پیشبینی می شود که در سال 2020 بیماری های قلبی عروقی، به عنوان عامل اصلی مرگ و میر و ناتوانی در تمام کشورهای دنیا از بیماری های عفونی نیز پیشی بگیرد. روش درمانی آنژیوپلاستی، روش کمتر تهاجمی و نسبتاً ارزان تر از جریاحی بای پس عروق کرونر است.

«متخصص قلب مشهد – دکتر قلب مشهد»

پیش از سال 1977، جراحی بای پس، به عنوان تنها راه و روش درمان بیماری های ناشی از گرفتگی شریان های عروق کرونری قلب به شمار می رفت. اما در حال حاضر، آنژیوپلاستی اصلی ترین روش درمان بیماری های عروق کرونر قلب محسوب می شود.

همچنین مطالعه کنید : سکته قلبی چیست ؟

آنژیوپلاستی عروق کرونری قلب (PTCA) Percutaneous Translu,inal Coronany Anyioplasty به هماره قالب فلزی به نام استنت (stent) به عنوان یک روش درمانی تهاجمی ارجح برای بعضی از متخصصین قلب می باشد که بر اساس ارزیابی دقیق عوامل بالینی و عواملی چون پروگزیمال بودن به شریان کرونری اصلی چپ و یا وجود ضایعات همراه دیگر انجام می گیرد.

با وجود این که استنت های فلزی، احتمال تنگی مجدد کلینیکی و آنژیوگرافیک (انسداد آنژیوگرافیک به انسداد بیش از 50 درصد رگ گفته می شود) را در مقایسه با آنژیوپلاستی که منحصراً با بالون انجام می شود، کاهش می دهد، اما همچنان تنگی مجدد آنژیوگرافیک در 20 تا 30 درصد بیماران و انسداد مجدد کلینیکی در 10 تا 15 درصد موارد در طی سال اول درمان رخ می دهد.

تنگی مجدد با استفاده از استنت قلب غیردارویی، اغلب در بیماران با عروق کرونر کوچک، ضایعات طویل و بیماران دیابتی مشاهده می شود. اقداماتی مانند درمان دارویی همراه با کارگذاری استنت قلب از تنگی مجدد رگ تا اندازه ای جلوگیری می کند.

لذا با توجه به آنچه گفته شد، در این مطلب قصد آن داریم که به بررسی ابعاد مختلف کارگذاری استنت قلب در بیماران مبتلا به گرفتگی شریان های کرونری قلب و توضیح بیشتر در ارتباط با مسائل گفته شده در بالا بپردازیم.

1. یکی از عوارض مهم سیستم قلب و عروق، آتروسکلروسیس یا انسداد شریان های خون رسانی به قلب است.در این بیماری، به دلیل تشکیک پلاک (توده ای چربی مانند که از ذرات معلق موجود در خون همچون چربی و کلسیم تشکیل شده است)، شریانهای خون رساننده به ماهیچه قلبی، که اصطلاحاً به آن ها عروق کرونری قلب گفته می شود، باریک یا مسدود می شوند. تنگی شریان موجب اخلال در جریان طبیعی خون رسانی به قلب شده و در مراحل پیشرفته آن عوارض بسیار جدی در بر داشته و نیازمند اقدامات بالینی ویژه ای برای مداوا خواهد بود. جراحی بای پس، آنژیوپلاستی با بالون و کاشت استنت قلب از جمله مهمت ترین اقدامات کلینیکی می باشند که برای درمان بیماری های ناشی از گرفتگی عروق کرونری قلب مورد استفاده قرار می گیرند.از میان روش های نام برده، روش سوم یعنی کارگذاری استنت قلب شریانی نسبت به دو روش دیگر ساده تر و کمتر تهاجمی بوده و احتمال موفقیت آن نیز بیشتر از دو روش دیگر است. به همین دلیل در سال خای اخیر استفاده از استنت قلب برای درمان بیهاری گرفتگی شریان های کرونری قلب به شدت مورد توجه قرار گرفته است.

همچنین مطالعه کنید : درد قفسه سینه ناشی از معده

استنت قلب، یک لوله مش بندی شده سیمی فلزی است که به منظور باز نگه داشتن مسیر خون رسانی شریان در نقطه مسدود شده مورد استفاده قرار می گیرد. استنت قلب را گاهی با نام فنر قلب نیز یاد می کنند. در این روش درمانی، پزشک با ایجاد شکاف کوچکی بر روی پوست کشاله ران و یا بازو، تیوب نازک، بلند و انعطاف پذیری به نام کاتتر را وارد شریان می کند. بالون بسیار کوچکی نیز در نوک کاتتر نصب می شود. می توان این بالون کوچک نصب شده بر روی نوک کاتتر را با یک پمپ تزریق دستی مخصوص باد کرد. استنت قلب بروی این بالون کوچک قرار می گیرد.

سپس پزشکبه آرامی کاتتر را به سمت جلو حرکت داده و نوک ان را به سمت قلب هدایت می کند. در تمام مراحل این روش، نوک کاتتر در داخل شریان و قسمت انتهایی آن در خارج از بدن بیمار قرار خواهد داشت. حرکت کاتتر در داخل شریان توسط دستگاه آنژیوگرافی اشعه ایکس کاملاً کنترل می شود. در نهایت هنگامی که نوک کاتتر به دهانه عروق کرونری قلب و به محل گرفتگیرسید، پزشک بالون را به وسیله پمپ باد می کند. باد شدن بالون کوچک که بر نوک کاتتر قرار گرفته است، باعث می شود که استنت در راستای قطر منبسط شده  علاوه بر فشار آوردن بر سطح داخلی پلاک مسدود کننده و باز کردن مسیر جریان خون، در جای خود ثابت گردد. در حقیقت استنت قلب، نقش یک چارچوب یا داربت را برای باز نگاه داشتن مسیر خون رسانی ایفا می کند. استنت قلب مورد نظر در سر جای خود به طور دائم باقی خواهد ماند.

همچینین مطالعه کنید : تست ورزش چیست ؟

سالانه عده بسیار زیادی از مردم جهان دچار حمل قلبی می شوند. شایع ترین علت حمله قلبی، ـروسکلروسیس است. آترواسکلروز، تجمع موارد چربی، داخل و روی دیوار شریان کرونری قلب است. انسداد شریان های کرونری قلب، هنگامی آغاز می شود که کلسترول موجود در خون در لایه اندوتلیوم دیواره شریان رسوب کند و در نتیجه تجمع پلاکت ها، انسداد شریان کرونری اتفاق می افتد.

در سال های اخیر، استفاده از استنت های شریانی برای درمان بیماری انسداد شراین های کرونری قلب، همان طور که پیش از این نیز گفته شد، افزایش بسیار داشته است. مدل های مختلف استنت قلب با هندسه و جنس های متفاوت در سال های اخیر برای درمان بیماری گرفتگی شریان ها و عروق کرونری قلب ارائه شده است و مورد استفاده قرار می گیرد.

استنت های کرونری قلب، داربست های استوانه ای کوچکی هستند که کاربرد اصلی آن ها از بین بردن اسنداد شریانی، با جلوگیری از برگشت پذیری الاستیک شریانی است. کاشت یا کارگذاری استنت قلب، به عنوان یک روش مؤثر برای درمان عارضه گرفتگی شریان های کرونری قلب، بیش از دو دهه است که مورد استفاده قرار می گیرد و با رشد چمشگیری همراه بوده است.

در طی این سالیان با وجود تحقیقات فراوان محققان برای بررسی و بهبود عملکرد استنت ها، به دلیل گستردگی مباحث برخی جنبه ها در این حوزه همچنان ناشناخته باقی مانده است.

همچنین مطالعه کنید : نارسایی قلبی چیست ؟

چرا از استنت قلب استفاده می شود؟

بیماری آسکمیک قلب (IHD) Ischemic Heart Disease در جهان بیشترین میزان مرگ و میر و ناتوانی و بار مالی را نسبتبه سایر بیماری ها  ایجاد می کند و شایع ترین و جدی ترین بیماری مزمن تهدیدکننده حیات انسان تلقی می گردد.

در میان ضایعات آترواسکلروتیک عروق مختلف خون رسان به قلب، روش های درمانی و پیش آگهی تنگی شریان کرونر نزولی قدامی چپ (LAD) Left Anterior Desending همواره مورد توجه بوده است. از نظر آناتومیک، شریان کرونری LAD بزرگ ترین شریان در میان سه عروق اپیکاردیال  خون رسان به قلب بوده و مسئول خون رسانی به 50 درصد از بافت میوکارد بطن چپ می باشد.

از عوارض مهم درگیری این شریان به ویژه قسمت پروگزیمال آن می توان به انفارکتوس وسیع میوکارد (MI) Myocardial Infarction (بیش از 75 درصد از بطن چپ اشاره کرد که با پیش آگهی بدتری نسبت به ضایعات سایر عروق عمراه است.

اگر چه روش های درمانی مختلفی در بیماران با ضایعات پروگزیمال شدن شریان LAD به کار رفته است، اما همچنان یک روش درمانی مورد توافق کامل وجود ندارد. آنژیوپلاستی عروق کرونری قلب (PTCA) Percutaneous Translu,inal Coronany Anyioplasty به هماره قالب فلزی به نام استنت (stent) به عنوان یک روش درمانی تهاجمی ارجح برای بعضی از متخصصین قلب می باشد که بر اساس ارزیابی دقیق عوامل بالینی و عواملی چون پروگزیمال بودن به شریان کرونری اصلی چپ و یا وجود ضایعات همراه دیگر انجام می گیرد.

همچینین مطالعه کنید : اکو قلب بهتر است یا تست ورزش؟

بیماری آترواسکلروز (تصلب شرایین) قلب، شایع ترین بیماری سیستم قلب و عروق است که در آن تشکیل پلاک در دیواره رگ، اندازه مجرای عبور از خون را کاهش می دهد. در مراحل پیشرفته، اقدام های بالینی ویژه ای از قبیل عمل جراحی بای پس قلب، آنژیوپلاستی با بالن و کاشت یا کارگذاری استنت قلب برای مداوای گرفتگی عروق استفاده می شوند.

وظیفه استنت قلب، باز نگاه داشتن شریان بیمار و ایجاد مجرای مناسب برای عبور جریان از خون است. استنت ها برای اولین بار در سال 1969 توسط دوتر در عروق حیوان ها مورد استفاده قرار گرفتند. پس از مطالعه روی نتایج موفقیت آمیز کارگذاری استنت های استنلس استیل و نیتینول در حیوان ها، در سال 1986 اولین استنت قلب خوداتساع از جنس استنلس استیل به صورت موفقیت آمیز در عروق کرنر اسنان کار گذاشته شد.

امروزه بیش از 55 نوع استنت قلب استاندارد برای استفاده در عروق کرونر قلب وجود دارد. استنت ها به سادگی کاشته می شوند، ضریب اطمینان عمل آنژیوپلاستی را افزایش می دهند و با کاهش میزان تنگی مجدد، موفقیت بالینی عمل را افزایش می دهند.

نتایج آنژیوگرافی و بالینی کاشت و کارگذاری استنت های قلب در ضایعه هایی که شکل ظاهری پیچیده دارند (همانند پلاک های غیر متقارن)، نسبت به روش آنژیوپلاستی با بالون مطلوب تر است.

زمانی که یک سرخرگ کرونری که وطیفه خون رسانی به عضله قلبی را بر عهده دارد، به دلیل تجمیع برخی رسوبات که به مجموع آن ها پلاک می گویند، دچار تنگی و گرفتگی می شود، در صورتی که جریان خون به عضله قلب دچار کاهش شود، بیمار در ناحیه قفسه سینه خود دچار احساس درد خواهد شد.

چنانچه لخته ای از خون در قلب شکل گرفته و به قطع شدن جریان خون رسانی به قسمتی از عضله قلب منجر شود، بیمار دچار حمله قلبی خواهد شد. کاشت یا کار گذاشتن استنت قلب باعث خواهد شد که سرخرگ قلبی باز نگاه داشته شود. در نتیجه با استفاده از استنت قلبی می توان احتمال بروز حمله قلبی را در بیمار به طور چشمگیری کاهش داد.

همچینین مطالعه کنید : اکو قلب بهتر است یا تست ورزش؟

به منظور باز کردن سرخرگی که دچار گرفتگی و تنگی شده است، این احتمال وجود دارد که پزشک معالج، اقدام به انجام عملی کند که به آن مداخله کرونری از طریق پوست (PCI) می گویند. مداخله کرونری از طریق پوست، در واقع همان آنژیوپلاستی است.

در این فرایند، همان گونه که پیش از این نیز گفته شد، یک لوله که یک بادکنک یا بالون کوچک روی سر آن قرار دارد و به آن کاتتر می گویند، به درون سرخرگ و به محلی که دچار انسداد شده است، هدایت می گردد. در این زمان، بادکنک یا بالون سر کارتتر باد می شود و به پلاک فشار وارد می کند. در نتیجه این عمل، بالن محلی که دچار تنگی شده است را باز می کند. پس از اتساع مجرای رگ، پزشک معالج، بالون را خالی کرده و کاتتر را از درون سرخرگ بیرن می کشد.

استنت قلب پیش از آن که مورد استفاده قرار گیرد، در اندازه و ابعاد کوچکی جمع می شود و اطراف بالون که در سر کاتتر قرار دارد، قرار می گیرد. پس از آن، استنت قلب به محل گرفتگی عروق کرونر هدایت می شود. هنگامی که بالون باد می شود، استنت باز شده و در محل خود قفل می شود. در نتیجه این عمل، استنت در داخل سرخرگ یک داربست را تشکیل می دهد. این داربست در داخل سرخرگ موجب باز نگاه داشته شدن رگ می گردد. استنت قلب به طور دائمی داخل رگ بیمار باقی می ماند و آن را باز نگاه می دارد.

کارگذاری استنت قلب از طریق فرایند فوق باعث بهبود جریان خون رسانی به عضله قلب می گردد. در نتیجه علائم احساس درد قفسه سینه در بیمار از بین خواهد رفت. به کار گیری استنت های قلب بر اساس برخی ویژگی های خاص سرخرگی که دچار انسداد شده است، انجام می شود. اندازه سرخرگ و همچنین محل گرفتگی و انسداد سرخرگ ، مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر استنت قلب مورد استفاده برای یک بیمار هستند.

عمل کاشت یا کارگذاری استنت قلب، در میان بیماران قلبی، یک عمل بسیار شایع و رایج محسوب می شود. می توان گفت اکثر عمل های آنژیوپلاستی برای بیمارانی که دچار گرفتگی عروق کرونر قلب شده اند، همراه با استنت گذاری انجام می شود.

همچینین مطالعه کنید : آنژیوگرافی قلب

تنگی مجدد عروق کرونر قلب پس از استنت گذاری

پاشنه آشیل روش های آنژیوپلاستی تنگی های عروق کرونر قلب، تنگی مجدد است. مؤثرترین روش درمانی فعلی برای تنگی کرونر، استفاده از استنت قلب است که احتمال تنگی مجدد را تا 32 درصد کاهش داده است. اما همچنان این احتمال پس از استنت گذاری وجود دارد که عروق کرونر قلب بیمار مجدداً دچار تنگی شود.

هرچند احتمال بروز تنگی مجدد در مطالعات مختلف بر اساس نوع استنت و اندازه رگ از 7 تا 32 درصد متفاوت بوده است و میزان بروز تنگی مجدد با استفاده از استنت های آزادکننده دارو (Drug eluting stents) بسیار کمتر از این مقادیر است، اما همچنان در مواردی شاهد بروز تنگی مجدد عروق کرونر پس از استنت گذاری هستیم.

عوامل بالینی مانند دیابت، رو های انجام کار مانند فشار بالن در هنگام دیلاتاسیون و بروز dissection در رگ، طرح استنت و اندازه و تعداد استنت ها در پاتوفیزیولوژی تنگی مجدد نقش دارند. استنت گذاری از یک طرف قطر بیشتری از رگ به دست می دهد و از طرف دیگر به علت دیلاتاسیون های مکرر با فشار بالا، احتمال صدومه به جدار رگ و تنگ شدن دیررس را افزایش می دهد.

همچنین مطالعه کنید : اکوی پیشرفته قلب چیست ؟

استنت گذاری مستقیم بدون دیلاتاسیون های غیر ضروری بالن می تواند باعث کاهش صدمات جدار عروق ناشی از دیلاتاسیون های مکرر بالن شود و در ضمن هزینه کار را نیز کاهش دهد. بنابراین می توان موجب مقرون به صرفه بودن بیشتر استنت گذاری گردد. از سوی دیگر خطرات احتمالی استنت گذاری مستقیم، از قبیل از دست دادن استنت، قرار گرفتن آن در محل نامناسب و باز نشدن آن وجود دارد.

تنگی مجدد عروق کرونر پس از درمان اندواسکولار ضایعات آترواسلروتیک در عروق محیطی، مغزی و کرونری، مهم ترین محدودیت این تکنیک تهاجمی است. اگر چه پیشرفت های زیادی در طول سال های اخیر به منظور بهبود میزان باز بودن (patency rate) پس از آنژیوپلاستی با استنت شده است، تنگی مجدد کرونر هنوز هم یک مشکل بزرگ بالینی محسوب می شود.

سه مرحله متمایز در پاتوژنز تنگی مجدد کرونر نقش دارند. این موارد عبارت اند از:

• به حالت اول برگشتن (recoil) سریع عروق پس از آسیب ناشی از اتساع
• ری مودلینگ منفی شریانی
• هیپرپلازی جدید

همچینین مطالعه کنید : اکو مری چیست؟

دو فرایند پاتولوژیک اولیه، علل مهم تنگی مجدد در آنژیوپلاستی با بالون هستند. اما با استفاده از استنت این دو عامل حذف شده اند. مکانیزم سوم، تنها مکانیزم مهم در پاتوژنز ISR تنگی مجدد استنت است. علی رغم این که استنت های دارویی میزان تنگی مجدد لومن را با مکانیزم های ضد مهاجرتی و ضد تکثیری کاهش داده اند، اما نگرانی کنونی این است که احتمالاً این نوع استنت ها با ایجاد پاسخ مزمن التهابی که فرایند ترمیم عروق آسیب دیده را مختل می کند، موجب ISR می شوند.

تنگی مجدد را می توان شکلی از التیام هیپرتروفیک زخم در نظر گرفت که نتیجه تداخل ماکروفاژهای حاصل از مونوسیت، سلول T و اجزا سلولی دیواره شریانی است. آسیب ناشی از بالون و تعبیه استنت موجب ایجاد یک پاسخ التهابی در قطعه اتساع یافته رگ می شود که با بررسی سطح پارامترهای فاز حاد سوم مانند پروتئین واکنش گر C (CRP)، آمیلویی A سرم (SAA) یا فیبرینوژن بعد از مداخله قابل اندازه گیری است. از این میان CRP به دلیل ویژگی های بیولوژیکی که به راحتی قابل اندازه گیری است، برای بررسی بالینی مناسب است.

امروزه روش ارجح برای اندازه گیری CRP روش ارزیابی با حساسیت بالا است که می توان روی پلاسمای تازه یا فریز شده انجام داد. CRP، یک پروتئین فاز حاد است که سیستم کمپلمان را فعال می کند و چسبندگی نوتروفیل را تسهیل می کند. دیده شده است که یک عامل خطر مستقل در بیماری آترواسکلروز است. علی رغم پیشرفت های انجام شده، هنوز هم ارتباط تنگی مجدد عروق کرونر قلب پس از کارگذاری استنت قلب و فاکتورهای التهابی مشخص نشده است.

تقریباً یک سوم از بیمارانی که بدون استنت گذاری مورد آنژیوپلاستی قرار می گیرند، ظرف چند ماه پس از آنژیوگرافی، مجدداً دوباره دچار تنگی عروق کرونر قلب می شوند. آنژیوگرافی با کارگذاری استنت قلب، می تواند به این مشکل کمک کرده و احتمال ابتلای مجدد بیمار به تنگی عروق کرونر پس از آنژیوگرافی را کاهش دهد.

استنت های جدیدی که مورد استفاده پزشکان قرار می گیرد و به آن ها استنت دارویی یا استنت آغشته به دارو گفته می شود، تا اندازه زیادی توانسته اند از بسته شدن مجدد عروق کرونر پس از استنت گذاری جلوگیری کنند.استنت های غیر دارویی، اصطلاحاً استنت های لخت فلزی نامیده می شوند. مصرف صحیح داروهای ضد پلاکت برای بیمار دقیقاً منطبق با دستور پزشک، برای تمامی افراد از هر نوع استنتی که ساتفاده کرده باشند، بسیار حائز اهمیت است.

در صورتی که استفاده از استنت مفید واقع نشود و سرخرگ ها دوباره دچار انسداد و تنگی شوند، این امکان وجود دارد که جراحی بای پس سرخرگ کرونری برای بیمار ضروری باشد.

همچینین مطالعه کنید : بیماری واریس پا چیست؟

با توجه به رضایت بخش بودن نتایج به دست آمده از کاشت استنت های شریانی، استفاده از این وسیله در سال های اخیر رونق چشمگیری یافته است. به طوری که تنها در اروپا از سال 1992 تا 2004، کاربرد استنت قلب از 3000 به 770000 مورد افزایش داشته است. امروزه بیش از 100 مدل استنت قلب مختلف با هندسه و جنس متفات در بازارهای جهانی وجود دارد.

مطالعه بر روی مدل های استنت قلب و مقایسه عملکرد آن ها با هم به پزشکان این امکان را می دهد که از میان مدل های موجود، بهترین و کارآمدترین مدل را برای درمان یک بیمار خاص مورد استفاده قرار دهند.

تحقیقات اولیه در زمینه شبیه سازی عمل انبساط استنت قلب برای باز کردن مسیر جریان خون، با استفاده از روش اجزای محدود انجام شده است. در این تحقیقات با چشم پوشی از بالون، رگ، پلاک و اثرات متقابل بین آن ها و استنت، از مدل استنت تک برای شبیه سازی رفتار استنت در داخل رگ استفاده شده است.

در این نوع مدل سازی، یک استنت تک تحت تأثیر فشار داخلی یکنواختی قرار گرفته و پس از انبساط آن، به استخراج نتایج پرداخته شده است. روشن است که برای دستیابی به یک تحلیل مناسب از انبساط استنت در داخل رگ، باید مدل در نظر گرفته شده شامل بالون، رگ و پلاک و بر هم کنش آن ها با هم و با استنت باشد. در حالی که مدل استنت تک فاقد این اجزاست. به همین دلیل این مدل ساده نیم تواند به درستی بیانگر رفتار استنت در داخل رگ باشد.

همچنین مطالعه کنید : اسکن هسته ای قلب چیست ؟

• در سال های بعد به منظور افزایش دقت مدل سازی، مدل های کامل تر و پیچیده تری برای شبیه سازی جاگذاری استنت در داخل رگ معرفی شد. در این مدل ها تماس بین استنت و سایر اجزاء درگیر نیز در نظر گرفته شده است. یکی از این مدل ها مدل بالون – استنت است. در این مدل فشار مستقیماً بر سطح داخلی استنت وارد نمی شود، بلکه ابتدا بر سطح داخلی بالون اعمال شده و سپس این فشار از طریق تماس بین بالون و استنت به استنت منتقل می شود. در حقیقت در این حالت انبساط استنت به طور غیرمستقیم و با انبساط بالون صورت می پذیرد.از مدل استنت – رگ نیز برای بررسی تغییرات قطر خارجی استنت بر حسب فشار بالون در هنگام بارگذاری استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این مدل با انجام آزمایش هایی مورد ارزیابی قرار گرفته است.یکی دیگر از مدل ها، مدل استنت – رگ – پلاک است. نکته جالب توجهدر این مدل در نظر گرفتن فشار خون است. با بررسی نتایج مدل سازی اجزای محدود انبساط استنت در داخل رگ، مشاهده می وشد که در اکثر آن ها از مدل سازی جریان خون به علت پیچیدگی زیاد، حجم محاسباتی بالا و نیاز به امکانات سخت افزاری قوی صرف نظر شده است. اما در مدل استنت – رگ – پلاک به جای در نظر گرفتن خون و جریان پالسی آن، تأثیر خون بر رگ را با اعمال یک فشار داخلی، معادل فشار متوسط خون، شبیه سازی می کنند.این مدل دارای نواقصی همچون در نظر نگرفتن بالون و همچنین مدل کردن استنت به صورت یک ماده الستیک خطی است. اما به دلیل ارائه مدلی نسبتاً دقیق برای رگ، نسبت به بقیه مدل ها، نتایج ارزشمندتری دارد.

همچینین مطالعه کنید : درد قفسه سینه و علت آن

انواع استنت قلب

در آنژیوپلاستی که گاهی با عنوان بالون زدن قلب یا استنت گذاری قلب شناخته می شود، پس از آنژیوگرافی، بالونی وارد عروق کرونر قلب می شود. سپس در محل انسداد یا تنگی عروق کرونر منبسط شد و بدینوسیله باعث باز شدن رگ های قلب می شود. در نتیجه خون در شریان های کرونری مجددا به جریان در می آید. استنت قلب تورینه فلزی کوچکی است که همانند یک ستون در شریان مسدود شده قلب، کار گذاشته می شود. استنت قلب از بازگشت دیواره رگ و گرفتگی مجدد آن جلوگیری می کند. لذا احتمال تنگ شدن مجدد عروق کرونر با استفاده از استنت کاهش می یابد.

در آنژیوپلاستی به طور کلی از دو نوع استنت استفاده می شود. استنت ساده و استنت دارویی.

در برخی از بیماران در روزهای اول پس از کارگذار استنت قلب، لخته خون در داخل استنت به وجود می آید. لذا بیمار باید مجددا تحت آنژیوپلاستی قرار گیرد. گاهی حتی به دلیل ماهیت گرفتگی ناگهانی  کامل سکته وسیع قلبی و مرگ بیمار ممکن است رخ دهد.

لذا مصرف داروهای ضد تجمع پلاکتی و بروز لخته خون مانند آسپرین به همراه کلوپیدوگرل مفید واقع می شود. با تجویز این داروها میزان بروز لخته خون و تنگی مجدد عروق کرونر پس از استنت گذاری کاهش یافته و لذا موفقیت آنژیوپلاستی افزایش قابل توجهی داشته است.

در نتیجه دانشمندان علوم پزشکی، به فکر استفاده از داروهایی بر روی استنت افتادند که مانع بروز این تنگی مجدد از طریق کاهش رشد سلول های داخلی رگ شود. لذا در سال 2003 با استفاده از پلیمرهای حاوی دارو ک داخل استنت قلب کار گذاشته بودند (استنت های دارویی) که دارو را به تدریج وارد رگ می کردند، موجب رفع این مشکل شدند.

هنگامی که در سال 2003 استنت های آغشته به دارو معرفی شدند، انقلابی در درمان غیرجراحی تنگی عروق کرونری قلب به شمار می رفت. زیرا اتقاد پزشکان بر این بود که این استنت های دارویی کوچک زمانی که در رگ ها کار گذاشته می شوند، دارویی از خود ترشح می کنند که باعث جلوگیری از رشد دیواره رگ و در نتیجه پیشگیری از انسداد دیررس آن می شوند و می توانند آنژیوپلاستی را به عملی اثربخش تر با امکان برگشت پذیری کمتری نسبت به جراحی بای پس کرونری تبدیل نمایند.

تحقیقاتی که در سال های بعد انجام شد، نشان داد به دلیل عدم اپیتالیزه شدن داخل رگ، خطر لخته شدن خون و عوارض جبران ناپذیر آن در بیمارانی که از استنت های دارویی استفاده کرده بودن، برای مدت طولانی تر حتی تا یک سال افزایش یافت که با مصرف طولانی مدت داروهای ضد پلاکتی، این مشکل قابل حل بود. اما همین امر باعث شد تا پزشکان در استفاده از این نوع استنت ها احتیاط بیشتری کنند و فقط در موارد خاص و در بیمارانی که چاره ای جز استفاده از استنت دارویی ندارند، از آن استفاده نمایند.

همچینین مطالعه کنید : درمان قطعی فشار خون بالا