گشادی دریچه آئورت، نوعی نارسایی دریچه آئورت است که در صورت آسیب دیدن دریچه آئورت به وجود می آید. این عارضه غالباً در میان آقایان بیش از خانم ها رخ می دهد. در این عارضه، به علت گشاد شدن دریچه آئورت، خون به شکل غیرطبیعی به عقب و به درون قلب بازمی گردد.
هنگامی خون از قلب خارج می شود تا در شریان ها به گردش درآید، آخرین دریچه ای که خون از آن باید عبور کند، دریچه آئورت است. خونی که از قلب خارج می شود تا در نقاط مختلف بدن به گردش درآید، حاوی اکسیژن و مدا مغذی است. گشادی دریچه آئورت، باعث می شود بخشی از این خون به جای اینکه از دریچه آئورت عبور کند و به سایر نقاط بدن منتقل شود، به عقب بازگشته و به داخل قلب برگردد.
گشادی دریچه آئورت موجب می شود که هنگامی که جریان خون بعدی از سوی دهلیز چپ به بطن چپ هدایت می شود، بطن چپ هنوز از جریان خون قبلی له طور کامل تخلیه نشده باشد. در این صورت، بطن چپ برای آنکه بتواند تمامی خون جدید را در خود جای دهد، منبسط و بزرگ شود. عوارض این اتفاق این خواهد بود که عضله قلب کشیده شده و فشار خون فرد بالا می رود.
«متخصص قلب مشهد – دکتر قلب مشهد»
-
- در صورت گشادی دریچه آئورت، قلب بیمار توان لازم برای خون رسانی به بدن را نخواهد داشت. در نتیجه غالباً گشادگی دریچه آئورت با علائمی نظیر تنگی نفس و خستگی و بی حالی همراه خواهد بود. بنابراین گشادی دریچه آئورت می تواند سلامت فرد را با خطرات جدی مواجه سازد.بسیاری از اوقات، گشادی دریچه آئورت علائم روشن و آشکاری ندارد. به همین دلیل بسیاری از مبتلایان بسیار دیر به وجود این بیماری آگاه می شوند. هنگامی که گشادی دریچه آئورت شدید می شود، علاوه بر خستگی و تنگی نفس با علائم دیگری نظیر تورم در اندام، درد قفسه سینه، احساس ضعف، تپش قلب و از حال رفتن نیز می تواند همراه باشد.عواملی که منجر به گشادی دریچه آئورت می شوند، غالباً عواملی نظیر بالا بودن فشار خون، بیماری های مادرزادی، التهاب لایه داخلی قلب که به آن آندوکاردیت گفته می شود، تصلب شرایین و تب روماتیسمی که می تواند ناشی از گلودرد استرپتوکوکی باشد، شناخته می شوند. گاهی تزریق مواد مخدر در رگ سیفلیس نیز که خود می تواند به التهاب لایه داخلی قلب یا آندوکاردیت منجر شود، به عنوان یکی از عوامل گشادی دریچه قلب مطرح می شود.پزشکان متخصص قلب و عروق، غالباً از راه های مختلفی برای تشخیص گشادی دریچه آئورت استفاده می کنند. از جمله این روش ها می توان اکوکاردیوگرافی، آنژیوگرافی، کاتتریسم قلبی، آزمایش خون و نوار قلب را نام برد.
